Nowe umiejętności edukatorów potrzebne do wdrożenia IoT w „inteligentnej edukacji”
Ponieważ Andragodzy mają z powodzeniem oswajać szczególnie nisko wykwalifikowanych uczniów i tych, którzy są edukacyjnie odlegli z cyfrową nauką, pierwszym krokiem jest rozwinięcie świadomości po stronie Andragogów, jak różnorodne i trudne mogą być problemy po stronie nisko wykwalifikowanych i edukacyjnie odległych uczniów.
Bardzo często mają do czynienia z bardzo niejednorodnymi grupami uczniów: oprócz braku motywacji i świadomości w zakresie procesów uczenia się zorientowanych na przyszłość, największym wyzwaniem jest wielokulturowość, różne środowiska migracyjne, różne środowiska edukacyjne, brak pewności językowej, kwalifikacji edukacyjnych, kształcenia zawodowego, brak lub niewystarczające kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz wynikające z tego niekorzystne warunki w pracy, na rynku pracy i w społeczeństwie. Jednocześnie, ta heterogeniczność stwarza również okazję do przekazania uczestnikom znaczenia kwalifikacji zawodowych/technicznych lub szkoleń. Dlatego też, Andragodzy powinni nie tylko informować swoich nisko wykwalifikowanych uczniów o szkoleniach i możliwościach wejścia na rynek pracy, ale także skupić się na poznawaniu, uczeniu się i używaniu narzędzi cyfrowych, rozszerzaniu tzw. umiejętności ICT, aby nie tylko dać uczestnikom lepsze szanse w życiu zawodowym i na rynku pracy, ale także zagwarantować ich dalsze uczestnictwo w społeczeństwie.
Ponadto, jednym z kluczowych zadań Andragogów jest odniesienie się do korzyści płynących z IoT w planowaniu i projektowaniu celów szkolenia i uczenia się, opracowywaniu i kompilowaniu treści szkolenia i uczenia się oraz wdrażaniu ich i wszelkich działań następczych, w tym oceny wiedzy, umiejętności, kompetencji do nowych realiów nauczania. Będą oni musieli wziąć pod uwagę technologię IoT, aby planować sesje z większym wyprzedzeniem, ponieważ większość sytuacyjnych momentów szkolenia, mentoringu i/lub coachingu ulegnie zmianie. Ponadto muszą oni być w stanie korzystać z konkretnej dostępnej platformy internetowej i jej funkcji (np. wyniki uczniów i konkretne możliwości oceny, takie jak quizy, interaktywna samoocena online lub usługi komunikacyjne i narzędzia współpracy, takie jak fora, czaty lub webinaria) oraz wspierać uczniów zgodnie z ich umiejętnościami cyfrowymi w korzystaniu z niej.
Co to oznacza, że również edukatorzy będą musieli być świadomi nowych potrzeb w zakresie szkolenia, a co za tym idzie kompetencji, aby podnieść swoje kwalifikacje. Począwszy od zwykłych zadań, które Andragog musi wykonać w pewnym stopniu przynajmniej (jak planowanie kursu (jednostki) i projektowanie szkolenia i celów edukacyjnych dla niego, opracowanie i skompilowanie treści szkolenia i uczenia się do ich realizacji, a także wszelkich działań następczych, w tym oceny wiedzy, umiejętności, kompetencji). Edukatorzy będą musieli również:
- planować sesje z większym wyprzedzeniem, ponieważ większość sytuacyjnych momentów szkolenia, mentoringu i/lub coachingu może zostać „utracona”, gdyż w salach lekcyjnych nie ma już uczniów o niskich kwalifikacjach, co powinno zostać uwzględnione przez technologię,
- oferować nowe funkcje (np. wyniki uczniów o niskich kwalifikacjach i konkretne możliwości oceny, takie jak quizy, interaktywna samoocena online lub usługi komunikacyjne i narzędzia współpracy, takie jak fora, zagrożenia, czaty lub webinaria), wspierając również uczniów w zależności od ich umiejętności cyfrowych w korzystaniu z nich,
- tworzyć (nowe) treści szkoleniowe/edukacyjne w nowych formatach cyfrowych (np. audio, podcasty, filmy edukacyjne, treści Virtual Reality, poważne gry cyfrowe, algorytmy selekcji i informacji) dostosowane do poszczególnych urządzeń w użyciu i rozumieć, w jaki sposób treści te mogą być korzystne dla szkolenia umiejętności, które wymagają rzeczywistego kontekstu lub ustawień. Ćwiczyć je poprzez powtarzanie i przenoszenie ich do prawdziwego życia,
- udzielić pomocy związanej z aspektami bezpieczeństwa danych/informatyki (nie tylko związanych z ochroną własnych danych osobowych, ale również obejmujących urządzenia inteligentne spoza własnego systemu informatycznego i ich komunikację w zakresie niezbędnym do zamierzonego zastosowania).
Większość z nich odnosi się do nowych umiejętności cyfrowych, kompetencji metodycznych/dydaktycznych i umiejętności komunikacyjnych, które są już obecne wraz z odpowiednimi narzędziami i systemami wdrażanymi w wielu systemach edukacyjnych, włączając w to niezbędną zmianę w kierunku odpowiednich podejść szkoleniowych (takich jak peer learning, Flipped Classroom, uczenie się w oparciu o zadania, uczenie się w oparciu o projekty itp.) Istnieją jednak szczególnie nowe aspekty związane z komunikacją pomiędzy maszynami/maszynami a osobami, o których edukatorzy powinni wiedzieć już teraz.
„Die Computerwoche” donosi online o lukach w bezpieczeństwie IoT i że „Infrastruktura klucza publicznego (PKI) może pomóc poprzez zapewnienie, że tylko autoryzowane punkty końcowe, które są zalogowane przez użytkownika i zostały sklasyfikowane jako zaufane przez dział IT, mogą się połączyć. Warstwowa kontrola dostępu do sieci (NAC) z kolei zapewnia, że urządzenia są naprawdę zaufane i spełniają minimalne kryteria bezpieczeństwa. Mniej zaufane urządzenia IoT są segmentowane do odpowiedniej sieci.”[1]
Ponadto, sugestie dotyczą podziału sieci: Użytkownicy wprowadzają do sieci nowe urządzenia, które prawdopodobnie nie powinny być podłączone do infrastruktury krytycznej; Traffic Shaping: Kształtowanie ruchu, zwłaszcza w przypadku podejrzanych strumieni danych, może pomóc złagodzić skutki ataków sieciowych i poprawić łączność dla usług o znaczeniu krytycznym. Jeśli urządzenia nie mogą być konfigurowane z poziomu centralnej platformy, należy współpracować z personelem (i studentami) podczas konfiguracji. Gwarantuje to, że typy domyślnych konfiguracji są wyłączone (ibdem).
Większości z tych aspektów nauczyciele muszą być świadomi, a nawet sami rozwiązać, ale w przypadku niektórych innych konieczna będzie silna komunikacja i wymiana z odpowiednim działem IT.
Aspekty komunikacyjne i dydaktyczne w odniesieniu do treści IoT i inteligentnych urządzeń powinny uwzględniać nie tylko użytkownika, osobę uczącą się i umiejętności/ kompetencje, których ma się nauczyć ze zwykłych względów – ale w przypadku IoT należy również rozważyć więcej kwestii związanych z tym, z jakiego inteligentnego urządzenia będą korzystać osoby uczące się, komunikując się z innymi inteligentnymi urządzeniami, ponieważ infrastruktura może ograniczać rozmiar ekranu, rodzaje formatów, interfejsy itp.
[1] https://www.computerwoche.de/a/fuenf-tipps-fuer-den-umgang-mit-schatten-iot,3544985
https://cdn.pixabay.com/photo/2016/11/22/08/53/training-1848689__340.jpg
Podsumowując, Andragodzy powinni:
- poznać możliwości i zagrożeń związane z IoT,
- wiedzieć, jak transfer wiedzy może być zabezpieczony przez IoT,
- znać metody motywowania i angażowania uczniów – zwłaszcza osób o niskich kwalifikacjach – oraz wiedzieć, jak promować wśród nich kulturę samokształcenia za pomocą IoT,
- wykorzystywać i promować wspólne i nieformalne uczenie się, projektować materiały dydaktyczne dla inteligentnego uczenia się i przewidywać brakujące interwencje sytuacyjne,
- wiedzieć, jak przekształcić informacje zwrotne i ocenę we wsparcie w ramach IoT,
- być w stanie zorganizować swój własny dzień pracy w taki sposób, by móc wspierać i towarzyszyć uczącym się w procesie uczenia się – jako tutor lub coach,
- postrzegać siebie jako uczących się, którzy mogą przemyśleć i częściowo zmienić swoje (wcześniejsze) zachowanie trenera i krok po kroku dostosować je do zmienionych warunków.